Ο χρόνος ο πατέρας των μηνών, τους διόρισε ποια
εποχή θα αντιπροσώπευε ο καθένας ανάλογα με τα προσόντα του, και τους παράγγειλε
να έχουν συνεννόηση ώστε οι εποχές να διαδέχονται η μια την άλλη ομαλά. Στην
αρχή έβαλε πρώτο μήνα τον Μάρτη. Μια φορά όμως ο Μάρτης ξεγέλασε τα αδέρφια του
και ήπιε όλο το κρασί που ήταν για όλους, και μέθυσε. Άρχισε μια να γελά και
μια να θυμώνει, οπότε μέσα στη βαρυχειμωνιά ο καιρός έγινε άστατος, μια καλοκαίρευε
και μια χειμώνιαζε.
Τότε ο χρόνος ανέθεσε στον τρίτο μήνα τον
Γενάρη να τον βγάλει από τη θέση του.
Καθώς λοιπόν ο Γενάρης μεγαλόσωμος και
γεροδεμένος, τον έκανε του αλατιού στο ξύλο, και πήρε τη θέση του αυτός και
έβαλε τον Μάρτη στην τρίτη θέση. Από τότες οι μέρες του Μαρτίου είναι άστατες
καθώς από το πολύ κρασί έμεινε μεθυσμένος και μια γελά και μια θυμώνει.
Το πρωί της πρώτης ημέρας του μηνός Μαρτίου ή Μάρτη, οι
χωρικοί βγαίνουν στους αγρούς και νίβουν με την πρωινή δροσιά που επικάθεται
στα σιτηρά σπαρτά το πρόσωπο τους και όλα τα γυμνά μέρη του κορμιού τους που
είναι εκτεθειμένα στις ηλιακές ακτίνες, διότι πιστεύεται ότι έτσι μαλακώνει η
επιδερμίδα τους, καθώς και ότι δεν μαυρίζουν από τον ήλιο. Από τις
δροσοσταλίδες στα σπαρτά του κριθαριού αποφεύγουν να νίβονται, διότι πιστεύουν
ότι βγάζουν κάτω από το βλέφαρο σπυρί την λεγομένη κριθαριά, η οποία είναι πολύ
ενοχλητική.
Ο Μήνας Μάρτιος θεωρείται σπουδαίος για τη γεωργία, διότι
οι σποραδικές του βροχές συντελούν στην αύξηση των σπαρτών και στην ανάπτυξη
των φρούτων.
Τα πρωινά του μηνός είναι πολύ παγερά, ενώ με την ανατολή
σιγά σιγά ο καιρός θερμαίνεται και η ημέρα γίνεται πολύ ζεστή.
Οι πρωινές ώρες θεωρούνται τόσο παγερές, εξ ού η παροιμία
«Το πορνόν του Μάρτη, ο γάρος εχτάρτην, το μεσομέριν επετάχτην», εξηγώντας ότι
από το πολύ κρύο τις πρωινές του Μάρτη ψοφά και γάιδαρος ακόμα, ενώ έως το
μεσημέρι τον πετάσσουν μακριά, διότι εβρώμισε από την πολλή ζέστη.
Το μήνα Μάρτιο εξ ού και το όνομα τους Μαρτούδκια,
γενιούνται τα μικρά χνουδωτά σκουληκάκια που ζουν όσο διαρκεί ο μήνας. Από αυτά
τα Μαρτούδκια γεννήθηκε και διαδόθηκε το αρχαίο έθιμο, η τοποθέτηση ενός μικρού βραχιολιού από
άσπρο και κόκκινο νήμα ο λεγόμενος Μάρτης, στο χέρι των μικρών παιδιών και στις
κοπέλες για να μην μαυρίσουν από τον ήλιο. Τα
μωρά κάτω του ενός χρόνου, τα ονομάζουν πρωτομαρτούδκια,
και τους βάζουν εφταπλά βραχιόλια από νήμα, διότι έτσι πιστεύουν ότι θα βγουν
σιταράτα και όχι μελαχρινά.
Στο
μήνα Μάρτη επίσης, συμπεριλαμβάνεται το εθιμο όπου κατά την εορτή των αγίων
Θεοδόρων, κάτω από το προσκέφαλό τους οι κοπέλες βάζουν κόλλυβα για να
τους φανερωθεί ο νέος που θα πάρουν για άντρα τους.
Ο
Μάρτης μια γελά και μια κλαίει, δηλαδή μια Χειμωνιάζει και μια Καλοκαιριάζει.
Σύμφωνα
με την παράδοση ο μήνας αυτός έχει δυο γυναίκες, την μια πολύ όμορφη και φτωχή,
την άλλη πολύ άσκημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση τους και όταν
γυρίζει στη μεριά της άσκημης κατσουφιάζει, μαυρίζει και σκοτιδιάζει όλος ο
ουρανός με αποτέλεσμα να βρέχει, όταν γυρίζει προς την όμορφη γελάει, χαίρεται
και λάμπει όλος ο ουρανός με τον ήλιο να στέλλει τις αχτίδες του στη γη. Αλλά
τις περισσότερες φορές γυρίζει από την άσχημη γιατί αυτή είναι πλούσια και τρέφει
και τη φτωχή και όμορφη.
Τον
Μάρτη ξεκινάει η Άνοιξη και θεωρείται ο καταλληλότερος μήνας για φύτεμα
δένδρων και γι’ αυτό ονομάζεται και Φυτευτής. Στις 25 του μήνα την ημέρα του
Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γιορτάζεται η επέτειος της έναρξής της Ελληνικής
Επανάστασης του 1821, και είναι ημέρα επίσημη αργία για τους Έλληνες
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ