Όταν το Φθινόπωρο τα φύλλα έπεφταν και τα κλαδιά των δένδρων έμεναν γυμνά, ο Οκτώβρης λυπημένος μπρος στην εικόνα του μουντού συννεφιασμένου τοπίου, περιφερόταν στη γη στεναχωρημένος. Απ’ όλα τα φυτά τα χρυσάνθεμα (οκτωβρούες) τον λυπήθηκαν και παρακάλεσαν τον Θεό να τους κάνει τη χάρη, να τα διατηρήσει ανθισμένα όλο το μήνα για να χαρεί ο Οκτώβρης. Έτσι κάθε Οκτώβρη ανθίζουν οι οκτωβρούες.
Ο Οκρώβρης λέγεται επίσης ο μήνας Αϊ Δημητριάτης αφού στις 26 μηνός
γιορτάζει ο Άγιος, καθώς και Σπάρτης γιατί οι γεωργοί σπέρνουν, και Βροχάρης
για τις ευεργετικές βροχές του. Τα κουκιά για να ευδοκιμήσουν πρεπει να
σπέρνονται του Αγίου Λουκά στις 18 Οκτωβρίου όπως λέει η παροιμία «Τ΄Άη Λουκά
σπείρε κουκιά».
Όσοι κατασκευάζουν κρασιά, ανοίγουν ανήμερα του Αγίου
Δημητρίου τα βαρέλια με το νέο κρασί της χρονιάς και συνηθίζουν να πηγαίνουν
λίγο από αυτό στην εκκλησία για να το ευλογήσει ο ιερέας.
Τον Οκτώβρη συμπληρώνεται το όργωμα και η σπορά των
χωραφιών καθώς και το φύτεμα των χειμωνιάτικων λαχανικών, και η προετοιμασία
για τον ερχόμενο χειμώνα.
Ξέροντας οι
άνθρωποι την επικίνδυνη επίδραση τού ματιού και επειδή πίστευαν όλοι στο
μάτιασμα και υποπτεύονταν ότι μπορούσε ό καθένας να ματιάζει, την πρώτη ημέρα
που πήγαινε ο γεωργός για σπορά, έφευγε νύχτα για τα χωράφια ώστε να αποφύγει
τα κακά συναπαντήματα.
Οι νοικοκυρές ετοιμάζουν τα κονάκια τους για τον χειμώνα
που έρχεται. Αλλάζουν τις καλοκαιρινές κουρτίνες μα τις χειμωνιάτικες και
αντικαθιστούν τα καλοκαιρινά ρούχα και σκεπάσματα μέσα στα αρμάρια τους με αυτά
του χειμώνα
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
